Boeing 737

I ndíth ábhair léitheoireachta ar naoi mile méadar, léim arís in athuair
na cartúin ar chúl an taca chloiginn ag an phaisinéir os mo chomhair.
Súim gach brí as na pictiúir bheaga, greannán m’óige.
Is mise an laoch óg i saol seo Boeing agus Ryanair,
gruaig dhorcha, aghaidh gheal, geansaí glas, bríste gorma orm.

Tiocfaidh masc na hocsaoine anuas i dtráth
mar anáil Dé, má bhíonn gá leis. Ní ceart dom bacaint leis an leanbh
go mbíonn m’aghaidh fidil féin feistithe mar is ceart, mo scamháin féin ag líonadh.
Cuirfidh mé mo dhá uilleann ar mo ghlúine, mo lámha thart ar mo cheann,
beidh mé ok.

Is ceart dom déanamh ar an doras is cóngaraí, chun tosaigh nó ar gcúl
nó os cionn na sciathán agus éalú – ar acht nach bhfeicim bladhairí romham.
Beidh soilse beaga ann le cuidiú liomsa réalteolaí más ea nach bhfeicim puinn
agus barraíocht toite san chuid den eitleán ina bhfuilim ag lámhacán.
Siúlfaidh mé ar cheithre ghéag bealach na bó finne chun na sábháilteachta.

Beidh crios tarrthála orm, thuig mé an rang teagaisc faoina chur umam,
ach ní líonfaidh mé é go mbím taobh amuigh den doras,
ar eagla a stoptha amhail corc i mbuidéal.
Nuair a shínfear an sleamhnán, léimfidh mé is sleamhnóidh mé agus rithfidh mé
le mo sheal agus le m’anam. Nílim baineann, ní chrosaim mo dhá lámh ar mo ghlúine

ar eagla mo sciorta sleamhnú aníos faoim choim.
Beidh mé slán.

Gréagóir Ó Dúill was born in Dublin and grew up in County Antrim.   He teaches contemporary Irish poetry in the University of Ulster and was long associated with the Poets’ House, Falcarragh.   Awarded prizes for poetry, criticism and short fiction, he writes mainly in Irish (nine collections, two selected, a literary biography and two anthologies and a collection of short stories as well as translations from the Scottish Gaelic) and, recently, also in English (two collections published by Doghouse).  His work has also been translated into English, Italian, German and French. He divides his time between the Donegal Gaeltacht and Dublin.